Terug in het Hyatt..

(vandaag 2 dagen op het weblog gezet)

Das ff wennen. Van een huis met ruim 200 vierkante meter oppervlakte en 5 slaapkamers naar een hotelkamer met twee queensize bedden. Nadeel is dat als er eentje in deze kamer op verdieping 18 (mooi uitzicht) wakker wordt meteen de rest ook aan zijn dag kan beginnen. Het is 06.50 uur en Luuck meldt zich! Het feest kan beginnen.

Er wordt wat gedronken, Disneychannel gekeken en om 9 uur melden wij ons aan het zwembad. En op dat vlak hebben we dan weer niks te klagen. Van een privézwembad bij ons huis naar een privézwembad in het resort. Helemaal prima!

Iedereen vermaakt zich prima en Tijmen al helemaal want dit jaar heeft hij het felbegeerde glijbaanbandje te pakken. Met andere woorden 42 inch in lengte terwijl hij er vorig jaar niet op mocht, wat tot veel onbegrip leidde bij een mannetje dat thuis al ruim een jaar van snellere en hogere glijbanen af ging.

Nu is het een ander verhaal. Gedurende ruim een uur maakt hij gebruik van de glijbaan en heeft de grootste lol. Mooi om te zien terwijl Luuck helaas toe moet kijken want hij mag niet en ook samen is ten strengste verboden. Lang leve de Amerikaanse claimcultuur. Er wordt ook geen enkel 'risico' genomen door de medewerkers van het Hyatt. Hij krijgt geen toestemming en dient dus toe te kijken hoe zijn broer de vreemdste capriolen uithaalt.

Om 12 uur even in de auto gestapt om flappen te tappen bij de drive in pinautomaat en dan door naar Panera om een paar broodjes te halen.

Inmiddels is het iets drukker geworden bij het zwembad en hebben zich een paar families gemeld met kleine kinderen. En dat is interessant voor de jongens want dat betekent een mogelijk speelkameraadje. Ongelooflijk om te zien dat Tijmen geen woord Engels spreekt maar in no time een speelkameraadje weet te vinden die hij op sleeptouw neemt richting glijbanen. Wij moeten er hartelijk om lachen en de ouders van Cole en Jackson uit Austin, Texas ook. Helaas na een uurtje vertrekt de familie maar de jongens weten aansluiting te vinden bij Mario. Iets ouder dan de jongens en ook nu vermaakt Tijmen zich.

Tot drie uur want daarna houden wij het voor gezien.

Snel omkleden en in de auto. Inmiddels is het noodweer geworden, maar dan ook echt noodweer. Ons uitzicht vanaf de 18e etage is helemaal weg. De straten staan blank en wij zien zelfs een gestrande auto midden op de weg, en op de parkeerplaats auto's die tot hun assen in het water staan. 

We gaan opzoek naar de Applestore. Afgelopen week heeft Marike een nieuwe iPhone gekocht maar wil deze toch graag in het wit. Gelukkig hebben ze deze nog wel in Bonita Springs en kan ik deze reserveren om morgen te ruilen.. Het stortregent nog onverstoorbaar verder en we besluiten dus maar te gaan eten. Je verwacht het niet hoor ik je zeggen....

Deze keer de Bonefish Grill. De jongens fishfingers (kibbeling) en wij 4 voorgerechten om te delen. We nemen de de Bang Bang shrimp, de Wrapped Scallops with mangosalsa, de Ahi Tuna en de Seafood Ceviche. Super gegeten voor een klein bedrag. Voor herhaling vatbaar.

Door naar de Target voor een paar kleine boodschappen en terug naar het hotel. Inmiddels is het dan droog geworden maar overal staat het blank. Ongelooflijk hoeveel water er gevallen is in zo'n korte periode.

Morgen eerst naar het strand en vervolgens waarschijnlijk een middagje bij het zwembad.